DOST ACI SÖYLER ! 

Hayat yorgun göçmen kuşların kanatlarında yol alıyor sanki. Zaman geçmek bilmiyor yorgunluklar umutlar umutsuzluklar her biri birbirini takip ediyor insan ne yaptığını bilmeden yaşlandığını görüveriyor.

 Yaşarken geçmek bilmeyen zaman ardına baktığında tükenmiş koca bir dağ gibi duruyor. Karşına bazen susanlar konuşanlar ağlayanlar gülenler çıkıyor. Hatta kendini bilmeyip hayatı tam anlamıyla bildiğini sananlar bile. Kimi bir çıkar uğruna dostunuz oluveriyor. Kimi dostluğunuz uğruna her şeyi yok sayıyor. Ve öğreniyor insanoğlu iyiyi kötüyü  hepsini öğreniyor. Ve farkına varıyor her iyide bir şer, her şerde bir hayır olabileceğini. İşte buna dair bir öykü var aklımda sizinle paylaşmak istiyorum.

Dünyanın bir yerinde herkesi sesi ile büyüleyen bir bülbül yaşarmış. O kadar güzel bir sesi varmış ki  krallar, beyler paşalar hep yanlarında olsun onları avutsun isterlermiş. Tüm ağaçlar, güller dalımıza konsun diye güzel kokularını çiçeklerini sunarlarmış ona. O da kendine verilen bu değer karşısında gururundan kimseyi görmez özgürce gezer dururmuş. Ama yine bir gün özgürce gezip dururken  işler yolunda gitmemiş. Birden şiddetli bir yağmur başlamış. Bülbül uçarken ıslanmış ıslandıkça ağırlaşmış. Ağırlaşınca uçamaz olmuş bir çamur gölünün içine düşmüş.

 Başlamış çabalamaya ama bir türlü kurtulamamış. Çabaladıkça daha çok çamura bulanmış üşümüş korkmuş. Başlamış bağıra çağıra yardım istemeye. Soğuktan korkudan o güzel sesinden eser bile kalmamış sadece çığlık çığlık ve yine çığlık sesine bakan bir kişi bile olmamış. Bir süre sonra donup ölmek üzereyken bülbülü bir at fark etmiş. Ne oldu bülbül kardeş ne bu hal diye sormuş. Bülbül de bir bir anlatmış olanları beni kurtar ne olursun demiş. At derin bir iç çekip bülbül kardeş ben sana yardım etmek isterim ama elim kolum yok ki seni alıp sırtıma götüreyim. Elimden bir şey gelmez demiş ama onu öyle bırakıp gitmeyi kendine de yedirememiş.

Biraz düşündükten sonra dönüp arkasını donmak üzere olan bülbülün üstüne pislemiş. Bunu gören bülbül başlamış tüm hırsı ile hakaretler etmeye. Ben senden yardım istedim sen benim üstüme pisledin ne aşağılık bir varlıksın diye...

At bunları duyunca daha fazla beklememiş ardına dönüp gitmiş. Bülbülde o pisliğin verdiği sıcaklıkla ısınmaya canlanmaya başlamış. Ama bir süre sonra pisliğin sıcaklığı geçtikçe yine çığlıklar kaplamış ortalığı. Bu sefer bülbülü fark eden bir kartalmış. Hızla bülbülün yanına dalıp pençeleri ile söküp çıkarmış onu çamurun içinden. Bülbül allah razı olsun kartal kardeş kurtardın beni diye sevinç nidaları atarken. Kartal bir nehir kenarına götürüp bülbülü pisliğinden güzelce yıkamış.

Bülbül daha da sevinçle kurtardın birde temizliyorsun sen ne iyi birisin diyormuş ki o anda kartal ağzını açıp bülbülü boğazından aşağıya yuvarlamış. Bülbülün o anda aklı başına gelmiş her kötü gördüğünü düşman her iyi gördüğünü dostun sanırsan sonun böyle olur diye düşünmüş.

İşte dostlar atalarımızın da dediği gibi dost acı söyler. Bu yüzden sizi sevenlere kulak verin onlar kötü bile olsa doğruyu söyler. Bu sayede belki de eksilerinizi görüp düzeltme şansına sahip olursunuz. Ya da size olmadığınız şeyleri söyleyip gururunuzu okşayanların tutsağı olup aynada koca bir maskaranın krala bürünmüş yansımasına bakıp bakıp durursunuz.